Życie cudem jest

Tak, tak, wiem,czytałam o tym. Że społeczeństwo nam się starzeje. Że rodzi się nam za mało dzieci.  Że za kilkadziesiąt lat nie będzie kto miał pracować na nasze emerytury .....I co z tego? Moja rodzina na pewno nie przykłada o tego ręki. Zastanawiacie się dlaczego? :-) To zapraszam do lektury.

 Te słodkie małe nóżki należą do Leosia. Leoś w tym młodym towarzystwie jest najstarszy, ma dwa zęby i uśmiech który chwyta za serce. Coraz więcej rzeczy go interesuje i z każdym dniem nabywa nowe umiejętności. Nie zmienia to jednak faktu, że mama jest całym jego światem.

 Ta mała księżniczka ma na imię Zosia. Chciała się urodzić w sylwestra ale mama ją przekonała, że warto kilka dni poczekać. Teraz z każdym dniem nabiera sił i rośnie jak na drożdżach. Uważnie słucha jak się do niej mówi i powoli na jej buzi pojawiają się pierwsze uśmiechy.

A ta najmniejsza kruszynka to Blanka. Ma dopiero dwa tygodnie ale już skradła serce mnóstwa ludzi. Bardzo wszyscy na nią czekali, bo Blanka jest młodszą siostrzyczką aniołka Hugusia. Teraz w ramionach swojej mamy otoczona jest miłością i czułością.

Piękną mamy rodzinkę prawda? :-) Człowiek sobie nie zdaje sprawy jak wielka to sprawa i jak niesamowitym cudem jest życie, dopóki nie trzyma takiej maleńkiej istoty na rękach.
Drogie siostry Agnieszko, Natalko , bratowo Joasiu życzę Wam mnóstwa radosnych chwil, dużo spokoju, dużo wsparcia i niech się wam/nam te kruszyny chowają zdrowo.

Pozdrawiam serdecznie
M.

P.S. A my trzeci tydzień w domu, zapalenie płuc.